Άρθρο συνεργάτη
Προς το τέλος του 16ου αι. η κρητική λογοτεχνία φτάνει σε μια άνθηση, που θα κρατήσει ως τα 1669, ως την άλωση του νησιού από τους Οθωμανούς Τούρκους. Στο κέντρο της λογοτεχνικής ακμής της Κρήτης βρίσκεται το θέατρο. Στα έργα που γράφονται, και που ακολουθούν ένα συγκεκριμένο δυτικό πρότυπο, εντοπίζουμε τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία της Αναγέννησης στη δυτική Ευρώπη. Φορέας της σημαντικής αυτής πνευματικής εξέλιξης, βασικός εργάτης του θεατρικού είδους στην Κρήτη, είναι η μεγάλη ποιητική προσωπικότητα του Βιτσέντζου Κορνάρου, γόνου ανώτερης αστικής οικογένειας, αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο του οποίου θα παρουσιάσουμε, προσπαθώντας να αναδείξουμε την ιδιαίτερη σημασία της άνθησης της κρητικής λογοτεχνικής σχολής, πλαισιώνοντάς την με διαθεματικότητα μουσική και θεατρική, που μπορούν να συντελέσουν ώστε να καταστεί ευκολότερος ο εντοπισμός -και ο εγχρονισμός- εκ μέρους των μαθητών όλων των συνοδών στοιχείων της εποχής.